Begin november 2016 heeft een delegatie van Turkse bestuurders van universiteiten en officials van de regering, provincie en van de regio Bayburt en Kelkit Nederland bezocht. In het kader van het project ter bevordering van biologische melkveehouderij in de Zwarte Zee regio wilden ze graag met eigen ogen en oren zien en horen (en ervaren) hoe biologische boeren in Nederland en Duitsland hun bedrijven runnen en hoe het georganiseerd is. Hoewel de verschillen in omstandigheden groot zijn, zijn  principes en regels overeenkomstig. 

Op het Louis Bolk instituut heeft Kees van Veluw uiteengezet hoe de Nederlandse biologische landbouw georganiseerd is en wat de grote lijnen voor de toekomst zijn, gebaseerd op de ontwikkelingen in het verleden. Monique Bestman heeft een voorbeeld gegeven van pluimvee-onderzoek, vooral om mee te denken in een plan voor het inrichten van een pluimveeproefbedrijf bij Bayburt Universiteit. Mette gaf aan hoe de opleidingen voor biologische landbouw in Denemarken georganiseerd zijn en hoe de curricula in elkaar zitten. Aan de Universiteit van Bayburt zijn ze bezig een afdeling Biologische landbouw op te richten en Vecihi Aksakal (de projectleider) is daarvan de trekker. Bezoeken aan de Warmonderhof en de Dairy Campus  zijn om financiële redenen jammer genoeg niet doorgegaan. Wel is een aantal melkveebedrijven in Nederland en Duitsland bezocht, waaronder dat van de familie Slob in Noordeloos, de familie Kool in Hei en Boeicoop en de familie Boons in Welsum.  Een hele opgave om een zeer gemêleerd gezelschap, van praktische melkveehouders en adviseurs tot universiteit ’s bestuurders, geïnteresseerd te houden bij het bekijken van grasland en natuur, een vrijloopstal, discussie over bouwplannen en grasteelt of veerassen en kruisingen. Interessante discussies op alle terreinen waarbij we ook benadrukt hebben dat Turkije geen kopie hoeft te worden van Nederlandse of Duitse bedrijven, maar de eigen identiteit moet behouden of (voor biologisch) moet krijgen.